24.2.12

Humarsumur - þegar alltaf var sól

Í síðustu viku minntist ég á humarsumar. Verð að viðurkenna að orðið humarsumar var næstum gleymt en eftir síðustu skrif fór ýmislegt af rifjast upp frá þeim sumrum. Mér finnst ég hafa verið óendanlega heppin að alast upp á Höfn á þessum tíma, þegar bærinn fylltist af nýju fólki við hverja vertíð. Alltaf jafn spennandi að sjá hverjir kæmu á sumarvertíð, hverjir kæmu á síldarvertíð og hvort kunn andlit kæmu aftur um veturinn eða sumarið eftir og ekki minnst hvort kæmu einhverjir sætir strákar. Man þegar humarvertíðin byrjaði og frystihúsið fylltist af unglingum. Þau sem voru nógu gömul bjuggu í Ásgarði, Grænu Höllinni og einni verðbúð í viðbót sem ég er búin að gleyma hvað hét en hún var á Hafnarbrautinni. Hin bjuggu hjá öfum og ömmum og öðru skyldfólki. Mörg þeirra komu ár eftir ár svo að maður hélt sambandi við nokkur þeirra í mörg ár á eftir. En allavegna fylltist bærinn og frystihúsið af fólki á sumrin og allir höfðu það gaman. Ekki var það endilega sjálf vinnan sem við unnum var neitt sérstaklega skemmtileg en það var samt alltaf gaman í vinnuni.

Þegar ég fór að rifja upp þenna tíma mundi ég allt í einu eftir þegar maður sat í pásu og skrifaði og teiknaði á vinnubuxurnar sínar og bakhliðina á svuntunni. Man að ÁTVR var sérstaklega vinsælt að hafa á buxunum, love og ýmis hljómsveitarnöfn og svo humarsumar 84 eða hvaða ár nú var. Stelpurnar sátu öðru meginn í pásusalnum og strákarnir hinu meginn. Maður reyndi alltaf að sitja á réttum stað miða við strákinn sem maður var skotin í þá vikuna. Sama gilti í mötuneytinu. Maður vildi helst geta séð sætu nýju strákana í von um að þeir tækju eftir manni. Föstudagarnir voru alltaf bestu dagarnir. Þá komu launin. Við stilltum okkur upp í röð í humarsalnum og svo fékk maður umslag með launaseðli og péníngum. Það var ekkert verið að leggja inn á mann á þessum tíma, kom að vísu seinna. En á föstudögum fór maður aldrei heim í mat. Þá var stefnan tekin í Hafnarbúðina, löbbuðum frá frystihúsinu yfir í Hafnarbúð í bláa sloppnum og stundum með netið á höfðinu. Hreinlætið í fyrirrúmi! Svo var borðað eitthvað hollt og svo fóru allir í bankann til að leggja inn launin. Þetta var fastur liður öll sumrin sem ég vann í humri.

Þegar fór að líða á vertíðina var oft minna að gera. Ef maður var ekki lánaður út í rækju eða eitthvað annað voru pásurnar oft langar. Þá sátum við vinkonurnar uppi í sturtuklefa og fórum í andaglas. Óskar bróðir sá fyrir ekki svo löngu síðan krot á vegg uppi í búingsklefa þar sem stóð Helga Dís og Hjödda bestar. Örugglega skrifað meðan beðið var eftir anda, oftast Stapadraug. Já maður var ekki alveg heill.

Á kvöldin var alltaf fullt af liði uppi í Hafnarbúð og svo var Hafnarbrautin vinsæll staður líka. Hún var gengin fram og til baka. Ekki skrýtið að unglingar á þessum tíma voru grannir. En við vorum alltaf úti, aldrei inni að horfa á sjónvarpið - ekki þegar var humarsumar allavegna.

Og ekki má gleyma helgunum. Það var ball nánast á hverjum laugardegi , annaðhvort í Sindrabæ, Mánagarði eða Hrollaugsstöðum. Vinsælar hljómsveitir úr "nágrenninu" eins og Súellen og strákarnir úr Vík sem ég man ekki hvað heita fylltu húsin. Og svo að sjálfsögðu allar vinsælu hljómsveitirnar eins og Mannakorn, Bítlavinafélagið, Stjórnin og hvað nú allar þessar hljómsveitir hétu. Man meira að segja eftir að hafa farið á ball á Hofi í Öræfum og í Vík. Það var sko mikið lagt á sig til að hafa það gaman! Ekki komst ég nú inn á böllin sumrin í humri en það var sko ekkert síðra að hanga fyrir utan. Ég var líka óþreytandi að láta smygla mér inn á böllin og ég var góð í þeirri list. Gat verið þar heilt kvöld án þess að það kæmist upp um mig. Ef maður hélt sér á miðju dansgólfi án þess að fara á klóið heilt kvöld tókst þetta.

Svo voru náttúrulega fastir liðir eins og venjulega, hestamannaböllin og Lónsballið. Fór á mitt fyrsta hestamannaball fyrsta sumarið mitt í humri. Var 13 ára, held að allar mínar vinkonur muni eins vel eftir þessu kvöldi og ég. Þá kynntist maður nýjum heimi. Man að ég var nú svona smá óörugg yfir þessu öllu saman en það eltist fljótt af mér! Lónsballið var hápunktur sumarsins og maður sá til þess að vera heima þá helgi. Glætan að maður færi með foreldrum sínum í eitthvað ferðalag þá helgi, sem mig minnir hafi verið um miðjan júlí. Svona í dag man ég svo sem ekkert hvað var svona skemmtilegt við þessi böll en kannski af því þetta var útiball gerði Lónball miklu skemmtilegra en flest önnur böll.

Já Höfn var skemmtilegur bær að búa í á þessum tíma. Auðvitað sem fullorðin sé ég að ýmislegt hefði mátt vera öðruvísi. Unglingar á Höfn fóru flest að drekka snemma og sum reykja en sem betur fer höfum við nú öll spjarað okkur bara þokkalega þrátt fyrir það. Kannski afþví að það voru aldrei nein eiturlyf í umferð á þessum tíma sem minn aldurshópur hafði aðgengi að eða áhuga á.

Það var alltaf sól þessi sumur. Skrýtið hvað veðráttan hefur breyst!

Þetta var nú langt blogg en ég fór bara að muna svo mikið sem var alveg gleymt. Hollt að hræra aðeins í heilagumsinu öðru hverju. Hér er eitt lag frá þessum tíma. Varstu búin að gleyma þessu lagi? Ég líka - en það rifjaðist upp við þessi skrif. Talandi um að muna texta!



Góða helgi.

6 ummæli:

Ameríkufari segir fréttir sagði...

Margar góðar minningar rifjuðust upp við lesturinn.Takk.

Nafnlaus sagði...

Vá hvernig manstu þetta allt, var alveg búin að gleyma andglasinu....mjög skemmtileg ár. kveðja, Ella

Íris sagði...

Ég er mjög ánægð að hafa upplifað þessi yndislegu Humarsumur. Þetta var upplifun og maður komst nokkuð heill frá henni :) Mörg ævintýri rifjuðust upp. Þetta var skemmtilegur pistill og lagið maður textinn ógleymdur og minningarnar streymdu fram. Takk fyrir mig :)

ellen sagði...

skrýtid, thad var einmitt alltaf sól líka í Myvatnssveit á thessum árum, gaman ad lesa thetta hjá thér eins og vanalega, gledilega helgi!

Nafnlaus sagði...

Ógleymanlegir tímar.Dásamleg skrif hjá þér Helga mín eins og alltaf, OMG lagið með Stuðkompaníinu og gæjarnir í þeirri grúbbu....gleymi aldrei geyminu eftir ball með þeim í gamla gula Shell húsinu á Höfðaveginum hjá orange stelpunum.

Bestu kveðjur
Guðbjörg og co.

Nafnlaus sagði...

Skemmtilegur pistill Helga mín
kv, Mútta